Ne güzel;
Gönül penceresinden, dünyaya bakmak.
Çektiğin nefes,
Attığın adım sayılı sanki;
Bıkmadan, usanmadan, arsızca;
Billur sular gibi saf, ari;
Yüreklerden akmak ne güzel.
Ne güzel;
Gönül muhabbetinin hazzını;
Sessizce yutmak.
Hatıralarımızı mazide;
Gençliğimizi dünde;
Kavgalarımızı çıra kokulu ateşin közlerinde;
Alev alev yakmak ne güzel.
Ne güzel;
Bir ehlin mazhariyetinin,
Künhüne vakıf olmak.
Bilsen ki yalan;
Bilsen ki yapmacık;
Anlasan ki maleyani.
Ama geçmişin güzelliğine;
Yaşanmışlığın yalnızlığı hatırına;
Umarsız, aldırmadan anmak ne güzel.
Ne güzel;
Bir sağa bir sola yalpalamak.
Sonra arafta kıyama durmak.
Gitmekle kalmak arasında;
Göğüs kabartmak;
Çaresizce çırpınmak.
Olmayınca iki kolunu yana açıp;
Kainatı bir solukta kucaklamak ne güzel.
Ne güzel;
Susarak konuşmak.
Neden, nasıl diye sormadan;
Yüzüne bakmadan;
Mevsimler üst üste yığılmış;
Zaman seher yeli gibi;
Emanetin sahibini sayıklamak;
Bir huzur içinde dalıp uyumak ne güzel.
Ne güzel;
Oyun oynamak,
Hayat ile ölüm arasında.
Dünyanın yalan yüzünü;
Hasret denizi ile boğmak.
Haram kalabalıklardan;
Helal yalnızlığa kaçmak.
Gizli yerinde sakladığına,
Okyanuslar ötesinden;
Sineden bakmak ne güzel.
