İşte Mehmet Demirkol'un yerinde tespitler içeren köşe yazısı:
Trabzonspor yakın geçmişte çok iyi kadrolar kurdu, büyük yıldızlar getirdi. Ancak şu anki UEFA yaptırımlarıyla benzerlerini yapmak imkansız.
Zaten doğru olan illa yıldız transfer etmek değil. Önce doğru pazarlara girmek, iyi bir iskelet oluşturup sonra da bitirici hamleyi yapmak.
Doğu Avrupa ülkelerinden yapılacak katkılar, Trabzonspor için ideal olanı. Üzerine eklenecek gençlerle ve iyi projeyle Trabzon’un yıldızı tekrar parlar.
Trabzonspor’un geçtiğimiz 5 senedeki kadrolarında var olan bireysel oyuncu kalitesine bu sene ulaşabilmesi olanak dışı. UEFA’nın FFP (Finansal Fair-Play) standartları gereği bütçe düşürme ve kadro daraltma zorunluluğu var. 37 bonservisli oyuncuyu 23’e indirmek olmazsa olmaz şart. Bunu bir ceza olarak değil, yeniden ayağa kalkma reçetesi olarak görürseniz sorun yok. Bu aslında tüm kulüpler için geçerli.
Stoperle başlanmalı santrforla bitmeli
Uğur Demirok’a hem mentör hem tandem olacak tecrübeli bir stoperle başlamalı. Necid tarzı bir santrforla bitirmeli bu hamleyi. Buna Yusuf gibi altyapı oyuncuları eklenir. Ve sonra bu ağacı şenlendirecek transferler yapılır. İster Brezilyalı ister Afrikalı. Trabzonspor hep virtüözleri, fark yaratacak adamları arayıp iskeleti unuttuğu için çok pahalı transferleri heder etti. Buna dur demek gerekiyor.
Kolay da değil, zor da
Trabzonspor’un başta yapması gereken bir maaş skalası oluşturmak. Eldeki bütçeyi sürdürülebilir bir büyüme için kullanmanın yolu bu. Misal altyapıdan yeni gelen oyuncular 5 birim kazanıyorsa 3 yıl boyunca sürekli 11’de olan oyuncu 8 birim kazanır gibi. Trabzonspor’un çekiciliği verdiği maaş değil, oyuncuyu geliştirip bir sonraki aşamaya geçirmeyi bilmesi olmalı. Yani Trabzonspor yeniden ülkenin en parlak okul/ekol’lerinden biri olmalı. Bunu neredeyse sıfırdan bir takım oluştururken yapmak kolay değil. Ancak sanıldığı kadar zor da değil.
Slovakya, Polonya, Gürcistan...
Trabzonspor bir kadro, bir takım kurmanın ötesine geçmek zorunda. Sahip olduğu futbol kültürüyle yeni bir yapı inşa etmeli. Bu metodu oluştururken içinde bulunulan zorlu şartlar aslında bir avantaja dönüşebilir. Artık herkes Cardozolar transfer etmenin mümkün olmadığını hatta bunun bir çözüm olmadığını biliyor. Bu tabloda Trabzonspor’un doğal transfer hedefi, mutlak Doğu Avrupa olmalı. Çatıyı Slovakya, Polonya, Gürcistan gibi ülkelerden kurmak her zaman avantajlı bir yoldur. Hem maaş hem mesleki sadakat hem de şehre uyum açısından normal ve kazançlı olan bu.
Feda olmazsa olmaz
Trabzonsporlu oyuncular şu anda biliyorlar ki mutlak takımda kalması gereken futbolcu neredeyse yok. O zaman herkesten feda istenebilir. Ödemelerde zorluk yaşandığı için alamadıkları paralarda belli bir oranda indirim yapılırsa belirtilen günde paralarını alıp işlerine bakabilirler. Eldeki 1 kuş daldaki 2 kuştan her zaman iyidir. Trabzonspor bir kadro değil, bir metot ve bir yapı kurmalı. Bunun için her türlü maddi, psikolojik ve tarihsel şart oluştu. Eğer bu yapılırsa Beşiktaş hariç hemen herkesin büyük sıkıntılar yaşadığı bu dönemde başarının gelmesi sanıldığı kadar uzun sürmez. İşte bu yüzden şu ya da bu transfer edilmeli demiyorum. Trabzon önce doğru piyasaya gitmeli ve formülü buna göre yapmalı. İstikamet Doğu Avrupa, ileri...
Lucescu modeli güzel bir örnek
Büyük yıldızlar peşinde koşmak yerine yenilmesi zor bir yapı kurmak lazım. Bunun için yol da birbirini anlayan bir yabancı iskelete alt yapı oyuncularını monte etmekten geçiyor. Sonra birkaç iş bitirici alınabilir. Bu çerçevede Lucescu’nun arkalar Doğu Avrupa, önler Brezilya modeli Yanal ve yönetimin adapte ederek peşinden koşabileceği bir metot. Brezilyalılar saydamdır. Ülkeden çıktıklarında içine girdikleri futbol kültürüne hemen adapte olurlar. Onları direkt olarak bir Türk takımının içine sokmak bunalıma neden olabiliyor. Çünkü kendilerini adapte edebilecekleri bir yapı bulamıyorlar. Aslında aynı sorunu bizim altyapı oyuncularımız da yaşıyor. Gelişim A takıma çıktıkları an duruyor. Doğu Avrupa iskeleti bu açıdan Trabzonspor için en ideal kurtuluş formülü.
Fanatik
