Baştan söyleyelim, bu hiç de kolay değildir. Rakip güçlüdür, İstanbul’u kolay kolay bırakmaya niyeti yoktur, bunun için de elinden geleni yapacaktır, ayrıca uyum içinde olduğu bir de müttefiki vardır.
Tabii CHP’nin de müttefikleri vardır ama o ittifak biraz problemlidir. Bir tür doku uyuşmazlığı yaşanması yüksek ihtimaldir. CHP ile İyi Parti’nin tabanlarının birbirine AK Parti ile MHP’ninkiler kadar yakın olmadığı bilinmektedir. Bu denkleme HDP girecek midir? Girecekse nasıl girecektir? Özele indirgersek, Ekrem İmamoğlu’nun oy alacağı umut edilen dindar, muhafazakâr ve Karadenizli seçmen özellikle HDP olmak üzere bu müttefiklere nasıl bakacaktır?
Fakat İmamoğlu’nun önündeki esas engel bu karmaşık ittifak ilişkilerinin bileşenleri ve sonuçları değildir. İzaha çalışalım:
CHP seçmeni, kendisini toplumun diğer kesimlerine karşı daha aydın, bilinçli ve muteber varsayar. O diğer kesimleri başta seçim zamanları olmak üzere sık sık itip kakar, aşağılar, hakir görür.Bu da kendileri için çok doğal bir davranış biçimidir, yanlış bir şey yaptıklarını düşünmezler. Dahası, farkında bile değillerdir yaptıklarının. Dolayısıyla bu tespitimize itiraz da edeceklerdir. Buna Ekrem İmamoğlu’nun adaylığı resmen açıklandıktan sonra özellikle sosyal medya mecralarında yazılıp çizilenlerde bir kez daha şahit olduk.
CHP’li Trabzonlular, CHP’li olmayan Trabzonluların hemşehri aidiyetiyle kayıtsız şartsız Ekrem İmamoğlu’na destek vermesini bekliyorlar. Evet, hemşehrilik olgusu Türkiye siyasetinde önemli bir faktördür ama tek faktör değildir. Hele insanların seçimlerde makas değiştirerek farklı bir partiyi tercih etmeleri hiç kolay değildir. Tercihlerde birçok faktör rol oynar. İnsanların ülke yönetimine katkılarının sadece beş senede bir tek oy olduğu düşünüldüğünde, bu da yadırganmamalıdır. CHP’li Trabzonlular, İstanbul’da AK Parti’den bir Trabzonlu aday çıksa kayıtsız şartsız oy verirler miydi, kendi kendilerine soruversinler bir zahmet.
Evet, CHP’li Trabzonlular, CHP’li olmayan Trabzonluların hepsinden kayıtsız şartsız destek görmeyince, derhal fabrika ayarlarına dönerek başta CHP’li olmayan Trabzonlular olmak üzere bütün bir kesimi suçlamaya, dışlamaya, demokrasi anlayışlarını ve çağdaşlık düzeylerini sorgulamaya başladılar. Halbuki CHP’nin klasik çekirdek oylarıyla seçim kazanamayacağı matematik bir gerçektir. Demek ki o geleneksel olarak hakir görülen kesimin de oyları gereklidir. Bu nasıl mümkün olabilir? Tabii ki Ekrem İmamoğlu’nun Beylikdüzü’nde uyguladığı seçim kampanyası stratejisiyle. Daha doğrusu, bu modeli İstanbul genelinde uygulanacak şekilde genişletmek ve güncellemek icap etmektedir.
Biraz yakından incelenirse rahatlıkla görülecektir ki, bu modelde rakipleri suçlamak, hakir görmek, geçmişteki siyasi tercihlerini sorgulamak, onlarla gereksiz polemiğe girmek yoktur. Yalnız bunu sadece Ekrem beyin uygulaması yeterli olmayacaktır. Klasik CHP seçmeni de gerek sosyal medyada gerekse günlük hayatta bu konulara dikkat etmelidir, yoksa seçim kazanmak hayaldir.
