SEN EY İNSAN VE APTALLIK
Dünya kafesinde altın toplayıp
hep yığdın onları kafes içine
bağladın altınları kanatlarına
böylece elveda dedin gökyüzüne
Aşktan başka çer-çöp ne varsa
yükledin hepsini o kırık kafese
işe yaramaz kanatlarla tavuk gibi oldun da
dünyayı çevirdin kümese
Şimdi eşek gibi anırsan ne yazar
veya at gibi kişnesen ne
burnu b*kta hatipler gibi
en güzeli söylesen ne
Bunca nimetin ve hikmetin içinde nankörce
karizmayı çok çizdirdin, her yerin yırtık
şimdi o kümesinde tepişiyorsun ya
şeytan bile kahkahalarla gülüyor artık
Sen salak menfaatlerin için
çocuklarını yiyen bir cücesin, o kadar
kandıramazsın beni bile, kandıramazsın
çünkü gözlerinden hep sahte yaşlar akar
Ya servet, ya şöhret, ya şehvet
insanlık ne diye sormadın ki hiç
incik boncuk doldurdun bohçana yürüdün
başka hiçbir şeye kafa yormadın ki hiç
Sevgi var, merhamet var, aşk var dediler
sen kapattın yüreğini her şeye
dedin ki hak neymiş, adalet neymiş
ben varım egom var insanlık niye
Savaşın bol olsun artık, işte zaferlerin
şimdi o çöplüğünde yaşa ve çürü
bir arpa boyunca anca gidersin
o kafesin içinde dön dur, aptalca yürü
İbrahim Hakkı Gündoğdu