“Babamın sesiyle aralamıştım gözlerimi. ‘Kalkın eşoğlular sizi’ Uyku sersemi bir halde, neden bu saatte babam bizi kaldırıyor diye düşündüm. Sonra içimi tatlı bir huzur kapladı. Tabii ya, bugün bayramdı ve biz de bayram namazına gidecektik. Üzerimdeki pikeyi atarak bir hışımda yataktan kalkıp doğru banyoya gittim. Öyle ya, namaz abdestsiz olmaz. Lavabo yüksek, ellerimin zor uzandığı musluğa, ayaklarımı nasıl kaldıracaktım. Binbir zorlukla bu işin de üstesinden gelip, mahalle camiine doğru yola koyulduk.”
Doğduğum mahallede bayram, işte tam da böyle başlardı. Şayet ailecek bayram namazı kılınmıyorsa, namazdan sonra evde ailece bayram kahvaltısı yapılmıyorsa, bayram hep eksik kalırdı. Sonrası ise malum, bugün sıklıkla tekrarladığımız “Nerede o eski bayramların tadı” cümlesindeki özlemin içinde barındırdığı o renkli heyecan.
Sahi, nereye gitti ki o eski bayramlar? Ne değişti ki. Teknoloji insanlığımızı ve ruhumuzu çarmıha mı gerdi? Nereye gömdük biz o eski bayramları?
Aslında bu soruyu ebeveyn olan bizler aynaya bakarken kendimize sormalıyız. Bayram denilince nedense akla ilk gelen çocukluğumuzdaki bayramlar oluyorsa, büyüyünce nerede o eski bayramların tadı demek, ne kadar doğru ki. Çocuklarımıza, kendi çocukluğumuzdaki bayram telaşını geçiremiyorsak, bunda suçlu çocuklar değil, bizleriz. Çocuklarımız bayram akşamı, yeni kıyafetlerine sarılıp uyumuyorsa, sabaha kadar üç beş kere kalkıp kıyafetlerinin yerinde durup durmadığını kontrol etmiyorsa, erkek çocuklarınızla sabah bayram namazına gitmiyorsanız, kız çocuklarınız sizin arkanızdan annesiyle birlikte bayram kahvaltısı hazırlamıyorsa, bunda suç çocukların değil, bizlerindir.
Eski nesil aile içinde, yeni nesil bahçede yetişmedi. Bu nesil, bizim eserimiz. İyisiyle kötüsüyle, bizim. Teknoloji sarmalında olan çocuklarımız emin olun, bizim çocukluğumuzdan çok daha erken bir yaşta dünya ile bütünleşiyor. Siz ise bu bütünleşme esnasında sanıyorsunuz ki, kullandığı Facebook, Twitter, İnstagram gibi anlık paylaşım sitelerinde maneviyatlarını da tamamlayacaklar. İşte umumumuzun düştüğü hata. En iyi iletişim, karşılıklı diyalogdur. Siz öğretmezseniz, sizden kalan boşluğu facebook doldurması kaçınılmazdır.
Bu yüzden bu bayram bir değişiklik yapın ve Facebook’tan bayram kutlaması yapmak yerine, çocuklarınıza doğru örnek olabilme adına yakındakiler birbirlerini ziyaret ederek, uzaktakiler ise telefon açarak sesli kutlama yapsın. Yoksa çocuklarımıza yıllar sonra “eski bayramlara dair ne hatırlıyorsun?” sorusu sorulduğunda, “Bir keresinde Facebook’a yazdığım bayram kutlama mesajıma tam 250 yorum yapılmış, 1750 kişi de beğenmişti. Şimdi bu rakamı bulmak çok zor mirim. Nerede o eski bayramlar” cevabı almaya kendinizi hazırlayın.
Şeker tadında bir bayram geçirmeniz dileğiyle.
