Deniz kenarından yükseklere çıkıldıkça bitki örtüsünde bir tabakalaşma görülür. Örneğin Doğu Karadeniz Bölgesinde deniz kenarında yaprak döken ormanlar bulunurken, biraz yükseğe çıktığınızda soğuğa daha dayanıklı iğne yapraklı Ladinlerle (Doruk ağacı) karşılaşırız. Daha yüksek irtifalarda Ladinler bitince yaygın bitki formu dayanıklı çalılardır. Çalıların üst sınırından itibaren ise uçsuz bucaksız soğuğa dirençli otlaklar uzanır gider.  

Benzer bir tabakalaşma insan toplulukları açısından da göze çarpar. Genellikle sahiller, ulaşım olanaklarının daha iyi olması, nüfuslarının kalabalıklığı ve bunların ihtiyaçlarının karşılanması bakımından daha fazla hizmet alırlar. Hareketliliğe bağlı olarak ekonomik açıdan sahil kesimleri daha aktiftir. Bu tarih boyunca da böyle olmuştur. Ekonomik faaliyetler iç kesimlere ve yükseklere doğru çıkıldıkça hem çeşitliliği hem de hızı bakımından azalır. Ulaşımın güçlüğü ile de dış dünyadan daha az etkilenerek kültürel açıdan izole olurlar. Başka bir değişle sahilden içlere ve yükseklere çıkıldıkça yoksulluğun arttığı, kültürlerin geçmişi yansıttığı tabakalaşmış insan topluluklarıyla karşılaşılır.

Mesleğim gereği yoksul köylerimizi sıklıkla ziyaret ediyorum. Köylülerimizin yoksulluğu arttıkça, başka bir değişle köylülerimizin geçmişten iz taşıma oranı yükseldikçe insanlıklarının da zirve yapmış olduğuna şahit oluyorum. Bütün yoksulluklarına karşın, misafirperverlikleri, çalışkanlıkları, cömertlikleri, muhabbetleri, paylaşımcılıkları, doğaya saygıları, kanaatkârlıkları en üst düzeyde. Şehir hayatından uzak ücra vatan köşelerinde insanlığın muhteşem örnekleriyle karşılaşıyorsunuz. Bizim büyük dediğimiz sorunlarımız oralarda sıradan vakalar. Anadolu’da medeniyetten uzaklaştıkça insanlığa yaklaştığınızı fark ediyorsunuz.

Bu yazımda, ülkemizin ücra köşelerinin yoksulluğun kol gezmesine karşın muhteşem eli öpülesi insanlarla dolu olduğunu bilmenizi istedim.