Tabii ki insanlık çok çalışmalı, çok üretmeli…
Tabii ki icatlar yapmalı, ancak insanlığını hiç unutmamalı…
Büyüklüğünü bilmeli ama ondan büyük bir Yaratıcının olduğunun da idrakinde olmalı.
İnsan: öyle bir varlık ki: Mevla’ya kadar büyük, Şeytana kadar çukur…
Hayra üretirken muhteşem, şerre üretirken vahşi ve alçak…

Hep söylüyoruz:
Ne yaptı insanoğlu: Evet çok yol kat etti, icatlar vücuda getirdi, demiri çelik yaptı, motoru buldu, uçağı, füzeyi, haberleşmeyi, akıllı telefonu her birini geliştirdikçe geliştirdi. Eyvallah…
Aslında tüm bunlar Allah’ın kudretini, sonsuz yaratıcılığını ve sanatını bize göstermek için çok önemli fırsatlardı.
İnsana akıl ve yorum verdi. İnsana ıslah edebilme hakkı, üretme ve icat etme ruhsatı verdi.
İnsan şükredecek yerde ukalalaştı.
Hele son iki yüzyılda medeniyetin çok gelişmesi insanlığı zıvanadan çıkardı. Bunun en belirgin örneği: 1. ve 2. Dünya Savaşları oldu. Dünya insanlığını Batı acımasızca sömürdükçe sömürdü...

Batı: Dini, peygamberi, kitabı hatta Hakk’ı unuttu. Unutmayanlar da tüm bunları kendi menfaatlerine göre yorumladı ve devşirdi. Aklı çok iyi kullandı diğer dünyalardan çok öne geçti. Üretti ve sömürdü. Çok güçlü ve çok zengin oldu. Bu onu iyice ukala, ırkçı ve doyumsuz yaptı.
Her fırsatta insanlığı iliklerine kadar acımasızca sömürdü. 
Sonra kendini ‘İlah’ ilan etti.

Son günlerde yapay zekâya taktı. Bu konuda epey de ileri gitti. Akıllı robotlar yaptı. Bunlarla dünyanın sonunu getireceğini iddia etmeye başladı.
“Tüm ellerin üzerinde Allah’ın elinin olduğunu” unuttu. “Benim haberim olmadan bir yaprak dahi salınmaz” ayetini gündeme bile almadı.

Sonra da bir Korona Virüsüne yenildi.

Seyahatler durdu. Ticaret durma noktasına geldi. Statlarda seyircisiz oynama dönemi başladı.
Tüm bunlar oldu da –acı ama gerçek- zerrece Batı’nın aklı başına gelmedi.
İki dünya savaşında da yerle yeksan olmasına rağmen aklı başına gelmeyen bu ukala ve kendini çok beğenmiş toplumun bundan sonra akıllı olmasını beklemek safdillik olur tabii...
Dünya: İnsana hem ceza hem ödül olarak verilmiş bir yer…
Demek ki: ödül ile ceza arası… Yani denge kurabilmek önemli… Hayırlı çalışıp cezayı ödüle çevirebilmek gerekli…

İnsan çok çalışır, çok üretir, büyük şeyler icat edebilir. Bu onun insanlığını yüceltmez. Ancak yaptıklarını, tüm icatlarını samimiyetle insanlığın hayrına yaparsa ödül kazanır, yok niyeti çok icatlarla dünyayı sömürmekse büyük icatlar da yapsa bu onun cezası olur. Cezasını: ya bu dünyada, ya da öteki dünyada veya her iki dünyada çekmekten başka çaresi de yoktur.

Eğer bu halde dahi ukalalığını devam ettirirse bu kez de cezası çok ağır olur.
Dün büyük hata yapanlar “Büyük Tufanlara” maruz kalmışsa bugünkü ihanetler de mutlaka cezasını bulacaktır. Mazide: Nuh Tufanı, Lut Tufanı gibi nice örnekler vardır.

Öyle bir sona gidilir ki: İşte “Korona Virüsü…”
Yarın, yapay zekâ ile bir başkasını yaparlar tüm dünyaya yayarlar ve insanlığın kıyametini hazırlamış olurlar…
2. Dünya Savaşını: Hitler, Stalin, Mussolini diye sadece 3 çılgın başlatmadı mı?.
Bugünkü iletişim çağında ise bir çılgın bile yetebilir.

Yani anlaşılmıştır ki: ‘Yapay Zekâ’nın ukalalığı bir virüsün karşısında çok aciz duruma düşebiliyor.
Ve de bir virüs bir delinin elinde tüm dünyayı kasıp kavurabilir duruma da gelebiliyor… 
1500’lü yıllarda nerede ise insanlığın yarısını telef etmiş “Veba Salgını” ne kadar masumsa ondan tam beş yüz sene sonra ortaya çıkarılan “Korona” o kadar zalim… İnsan eliyle zalim…
Bu çağda benzer ne varsa maalesef doyumsuz insanların eliyle üretilmekte...

Acı ama gerçek tek hedef: İnsanlığı daha çok sömürebilmek…
Doyumsuzluk çok vahşileşti çok…
Üstelik kendine: Modernlik, Çağdaşlık, Demokrasi, Özgürlük gibi yaftaları vura vura bunu yapıyorlar.

İşte bir sonraki durum: “Yapay Zekâ” ile çok daha korkunç bir hal alacağa benziyor…
Öyle gayretler yapmalıyız ki, öyle projeler üretmeliyiz ki: Zalim Batı’nın elinden ne yapıp edip bu yapay zekayı almalıyız. Yoksa işimiz sadece ‘dua’ya kalır ki o zaman ancak bol dualı bir cenaze namazı ile gömülürüz, o kadar…
Anlatabildik mi, bilmem!?.